Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, η Σφίγγα της Αιγύπτου, τα TARO και η Ανάσταση

Οι 4 μορφές της Αποκάλυψης πανηγυρίζουν την Ανάσταση, την Ολοκλήρωση και την Λύτρωση!

Ο Μυημένος έχει κρούσει την θύρα του Ναού της Πυραμίδας για να αλλάξει την συνειδητότητά του! Για να μετατρέψει τον στόχο των σκέψεών του. Για να μετασχηματίσει την αντίληψή του.

Ηταν μεγάλη τιμή του που από απλός άνθρωπος των ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΩΝ έγινε άξιος να παρουσιασθεί ως ΒΕΒΗΛΟΣ κρούων την θύρα του Ναού της Πυραμίδας... Ως Μυημένος πλέον έχει το «βαρύ προνόμιο» να αλλάζει την ζωή του εκ των άνω !

Η πορεία του αυτή σηματοδότησε, αμετάκλητα, στο διηνεκές, την απόφασή του να αλλάξει... Ή σε αυτήν ή σε άλλη ζωή. Πισωγύρισμα δεν υφίσταται διότι η Θεία Δημιουργία δεν οπισθοδρομεί ποτέ... Και μη οπισθοδρομώντας, δεν επιτρέπει ούτε στα κύτταρά της να το πράξουν! Το κύτταρο που οπισθοδρομεί, αλλάζει την ζωή του εκ των κάτω και... οπισθοδρομεί εντός του!

Η Ανάσταση του Χριστού, μας θυμίζει ότι είμαστε «ειδικές δυνάμεις» του πνεύματος, στρατιώτες της αιώνιας πάλης. Οφείλουμε να Αναστηθούμε εν ζωή, πρώτοι εμείς για να παρασύρουμε και τους γύρω μας. Δεν διατηρούμε το δικαίωμα του εφησυχασμού. Το προνόμιο της Μύησης δεν είναι προνόμιο επανάπαυσης και απόλαυσης. Είναι προνόμιο με μεγάλο ειδικό βάρος, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι.

Ο Μυημένος έχει δικαίωμα σε λιγότερα λάθη ενώ ο βέβηλος σε περισσότερα. Ας το σκεφθούμε σοβαρά...

Ας διαλογισθούμε στην ΧΧΙ^η κάρτα Taro «Ο Κόσμος». Σηματοδοτεί ακριβώς την ολοκλήρωση ενός κύκλου και το ξεκίνημα ενός άλλου. Αυτό που η Ανάσταση μας διδάσκει. Οι 4 μορφές στα άκρα της κάρτας, Ταύρος, Λιοντάρι, Αετός, Αγγελος, είναι οι 4 μορφές της Αποκάλυψης. Η Σφίγγα με κεφάλι Ανθρώπου, νύχια Λέοντος, πόδια Ταύρου και φτερά Αετού.

Η Σφίγγα ίσταται στο πάνω μέρος της Χ^ης κάρτας Taro «Ο Τροχός της Τύχης» (γράμμα י) επιβλέποντας την περιστροφή του. Τώρα μετά την ΧΧ^η κάρτα Taro «Η Κρίση» (γράμμα ר) που συμβολίζει την Ανάσταση, την διαρκή νίκη της ζωής στον θάνατο, της πνευματικής όμως ζωής στον υλικό θάνατο, περνάμε στην ΧΧΙ^η κάρτα Taro «Ο Κόσμος» (γράμμα ת) που σηματοδοτεί την ολοκλήρωση. Εδώ οι 4 μορφές της Αποκάλυψης πανηγυρίζουν την Ολοκλήρωση και την Λύτρωση!

Αντίστοιχο γράμμα Εβραϊκού Αλφαβήτου της κάρτας «Ο Κόσμος»: το ת (Τάου). Γράμμα διπλό: (πεθαίνω και ανασταίνομαι). Αριθμητική του αξία: 400. Θεοσοφική αναγωγή: 4+0+0=4. Τέσσερα στοιχεία, 4 εποχές, 4 μορφές στην Σφίγγα, 4 Ευαγγελιστές, 4 τροπές του έτους (2 Ηλιοστάσια + 2 Ισημερίες), 4 πλευρές της Στοάς (φυσικό, διανοητικό, συναισθηματικό, πνευματικό), 4 άκρες του σταυρού. Το ίδιο το ψηφίο “4” είναι ο σταυρός της σταύρωσης με ενωμένη την Ανατολή και τον Αστρικό Βορρά από όπου προέρχεται το ΦΩΣ!

Αντίστοιχος πλανήτης ο Ηλιος! Μέταλλο ο Χρυσός! Χαρακτηριστικό: ΛΥΤΡΩΣΗ. Λύτρωση που είναι η προσωπική μας Ανάσταση!

.Εχω Aνθρώπινο κεφάλι για να γνωρίσω. Νύχια Λέοντος για να τολμήσω. Πόδια Ταύρου για να θελήσω. Φτερά Αετού για να σιγήσω.

Εχω την ΓΝΩΣΗ και έτσι ΤΟΛΜΩ. Με την ΘΕΛΗΣΗ μου προχωρώ και επανέρχομαι για να συνεχίσω ΣΙΩΠΗΛΑ το έργο μου.....!

Συνέντευξη 27/3/2014

Αναδημοσίευση από:   http://tektonismos.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3689.html#more  
Συνέντευξη στο Ελληνικό Πρακτορείο Τεκτονικών Ειδήσεων, με την ευκαιρία των 25 χρόνων του Αρχαίου και Αρχέγονου Ανατολικού Τύπου Μισραΐμ και Μέμφις  στην Ελλάδα.

1. Πότε μυηθήκατε στον Τεκτονισμό και σε ποιά Τεκτονική Δύναμη;

Στον Τεκτονισμό μυήθηκα το 1987, στο τότε Παγκόσμιο Τεκτονικό Τάγμα  «Humanitas» το οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Ηταν μία νέα προσπάθεια του αείμνηστου Τριαντάφυλλου Κοτζαμάνη, ο οποίος ήθελε να ασχοληθεί με Τεκτονισμό που ασχολείται αποκλειστικά με τον Εσωτερισμό. Δυστυχώς, όμως, η αλλαγή πορείας του «Humanitas» ανάγκασε όλα τα τότε μέλη στην Ελλάδα να αποχωρήσουν. Το γεγονός αυτό, όμως, είχε το θετικό επακόλουθο να συνεργαστούμε και να εγκαταστήσουμε το 1989, τον Αρχαίο και Αρχέγονο Ανατολικό Τύπο Μισραΐμ και Μέμφις και στην Ελλάδα.

2.     Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να χτυπήσετε την θύρα του Ναού;

Η ακλόνητη πεποίθησή μου ότι ο άνθρωπος δεν έρχεται στον κόσμο αυτόν μόνον για να ζήσει μία ζωή απολαύσεων ή βασάνων. Αισθανόμουν με λίγα λόγια την ανάγκη να βρω απαντήσεις, να εξηγήσω πράγματα και να κατανοήσω το τί συμβαίνει στο Σύμπαν αλλά και την καθημερινή ζωή. Να προσεγγίσω απαντήσεις στα προαιώνια ερωτήματα «Ποιός είμαι» «Από πού έρχομαι» «Πού πηγαίνω»

3.     Σε ποιους τομείς της ζωής σας  σας βοήθησε ο Τεκτονισμός;

Βοηθήθηκα να επαναπροσανατολίσω αντιλήψεις, να δώ με διαφορετικό τρόπο αξίες της ζωής, να προσεγγίσω με διαφορετικό τρόπο πεποιθήσεις και γνώσεις και να μάθω ότι ο άνθρωπος οφείλει να ανέλθει σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας εάν θέλει να τιμήσει την ιδιότητά του ως Δημιούργημα «κατ’εικόνα και ομοίωσιν».

4.     Μιλήστε μας για Αρχαίο και Αρχέγονο Ανατολικό Τύπο των Μισραΐμ και Μέμφις. Ποια η ουσιαστική του διαφορά από τους άλλους Τύπους;

Ο Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος Μισραΐμ και Μέμφις είναι ένας Τεκτονικός Τύπος όπως όλοι οι άλλοι Τεκτονικοί Τύποι που πέρασαν από την Ανθρωπότητα (Σκωτικός, Υόρκης, Γαλλικός Παραδοσιακός, Αυστ. Τηρήσεως, Swedemborg κ.α.) με τα δικά του βεβαίως Τυπικά και Κανονισμούς, τα οποία τηρεί αυστηρά.

Δεν υπάρχουν μεταξύ μας διαφορές στόχων και προσανατολισμού.

Όμως, δεν κάνουμε ποτέ ομαδικές μυήσεις γιατί είμαστε ιδεολογικά αντίθετοι με αυτό, δεν εισπράτουμε μύητρα, επίσης για τον ίδιο λόγο, και οι ομιλίες εντός των Στοών, επικεντρώνονται αυστηρά σε θέματα αποσυμβολισμού του εκάστοτε Τυπικού του εκάστοτε βαθμού.

Συγκεκριμένα, πιστεύουμε ότι η Μύηση είναι θέμα αυστηρά προσωπικό (όπως μας κληροδοτήθηκε από την αρχαιότητα). Επίσης, ως ανταπόδοση για την μύηση οφείλει ο Μυούμενος να μετασχηματίσει τον εσωτερικό του κόσμο σύμφωνα με τις εκάστοτε διδασκαλίες, και όχι να την αποτιμήσει με υλικά δεδομένα. Η αύξηση βαθμού έρχεται ως επακόλουθο γνώσης του υπάρχοντος βαθμού και όχι σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.

Βεβαίως σεβόμαστε όλες τις προσπάθειες, όχι μόνον στα λόγια αλλά και έμπρακτα. Εάν δεν κάνω λάθος πρέπει να είμαστε ο μόνος Τεκτονικός Οργανισμός που αναγνωρίζει επίσημα κάθε Τέκτονα και Τεκτονίδα οποιουδήποτε Τάγματος, ανεξάρτητα του εάν έχουμε σχέση αναγνώρισης και φιλίας με το Τάγμα στο οποίο είναι ενταγμένος.

Επίσης, έχουμε Ανδρικές στοές με Ανδρικά Τυπικά και Γυναικείες με Γυναικεία Τυπικά.

5.     Ποια είναι η ιστορία και η πορεία του Τύπου στην Ελλάδα;

Το Τάγμα μας είναι διεθνές. Η διεθνής του έδρα είναι στην Bologna της Ιταλίας. Το 1989, ο αείμνηστος Τριαντάφυλλος Κοτζαμάνης, εγκαταλείποντας κάθε άλλη Τεκτονική δραστηριότητα, και στην προσπάθειά του να λειτουργήσει στα πλαίσια ενός Τάγματος αυστηρά Παραδοσιακού με προσήλωση στον Εσωτερισμό και τις διδασκαλίες του, συνεργάστηκε με τον τότε Μεγάλο Ιεροφάντη (Παγκόσμιο Μεγ.Διδάσκαλο και Υπ.Ταξιάρχη) Sebastiano Caracciolo, ο οποίος ήλθε με αντιπροσωπεία στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν οι πρώτες Στοές, Ανδρικές και Γυναικείες. Από τότε λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι σήμερα, με Στοές της Συμβολικής και της Φιλοσοφικής σειράς.

6.     Ποια η άποψή σας για τον Αμιγή και για τον Μικτό Τεκτονισμό;

Είμαστε Αμιγές Τάγμα, όμως και Ανδρικό και Γυναικείο. Δηλαδή έχουμε αμιγώς Ανδρικές Στοές καθώς και αμιγώς Γυναικείες, οι οποίες όμως δεν λειτουργούν με τα ίδια Τυπικά διότι τότε θα ήταν μία απλή διαφορετική ημέρα και ώρα συνεδρίασης. Οι Άνδρες έχουν Ανδρικά Τυπικά και οι Γυναίκες Γυναικεία.

Πιστεύουμε ότι η Γυναίκα και ο Άνδρας έχουν διαφορετική μυητική συμπεριφορά, είναι διαφορετικά όντα από άποψη μυητικής προσέγγισης και γι’αυτό απαιτούνται α) διαφορετικά σύμβολα β) διαφορετικοί μύθοι και γ) διαφορετική μυητική πορεία. Πιστεύουμε στην Ισότητα αλλά όχι στην Ομοιότητα.

Βεβαίως υπάρχουν σύμβολα κοινά (όπως ο διαβήτης, ο γνώμων και το Ιερό βιβλίο) καθώς και μύθοι κοινοί, όπως επίσης και κοινές προσεγγίσεις τους. Όμως η βασική μυητική πορεία κατά την γνώμη μας πρέπει να είναι διαφορετική, διότι μόνον έτσι αναδεικνύεται ο πραγματικός ρόλος της Γυναίκας ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν είναι να αντιγράψει τον Ανδρα. Κυρίαρχη θέση στους Γυναικείους μύθους κατέχουν ο μύθος της Εδέμ, της Εύας και της Ισιδας.

Ασφαλώς σεβόμενοι κάθε Τεκτονική προσπάθεια, σεβόμαστε και τον Μικτό Τεκτονισμό και τον Γυναικείο που λειτουργεί με Ανδρικά Τυπικά.

7.     Που οφείλεται κατά την άποψη σας η αρνητική στάση της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι στον Τεκτονισμό;

Αυτό κατά την γνώμη μου οφείλεται στο ότι ο Τεκτονισμός δεν αυτοπροστατεύθηκε. Άφησε να εισέλθουν στις τάξεις του άνθρωποι α) από απλή περιέργεια β) με μόνη διάθεση να βρουν κάποια ενασχόληση που θα τους λύσει ίσως και τα επαγγελματικά ή οικονομικά προβλήματα..., ή γ) ανθρώπους που νομίζουν ότι φορώντας μία στολή και παίρνοντας κάποιο αξίωμα θα επιβεβαιώσουν τον εγωϊσμό τους, και θα καλύψουν ενδεχομένως άλλα κενά της ζωής τους.

Όλοι αυτοί, όμως, εάν δεν βρούν κάτι απόλα αυτά, θα αποχωρήσουν και φεύγοντας (απογοητευμένοι!) θα ρίξουν και την απαραίτητη λάσπη πίσω τους.  Αυτή η λάσπη τροφοδότησε και τα διάφορα κατά καιρούς σενάρια. Και αυτό δεν είναι καθόλου Ελληνικό φαινόμενο. Είναι διεθνές! Μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία μέσα στα αμέτρητα προβλήματά της, ψάχνει για ενόχους με κάθε τίμημα. Κάποιος πρέπει να φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν. Η εύκολη λάσπη πέφτει πάντοτε σε ο,τιδήποτε έχει μυστικότητα.

8.     Μπορεί κατά τη γνώμη σας ο Τεκτονισμός να βοηθήσει στην «ανασυγκρότηση» της Ελληνικής κοινωνίας (σε επίπεδο αρχών και αξιών);

Για να ανασυγκροτηθεί η κοινωνία, πρέπει να ανασυγκροτηθεί κάθε μεμονωμένο κύτταρό της. Και ο Παραδοσιακός Τεκτονισμός επιδιώκει ακριβώς την ανασυγκρότηση του κάθε μέλους του το οποίο μετά θα επηρεάσει θετικά την κοινωνία.

Η κοινωνία θα γίνει διαφορετική όταν οι λίθοι της είναι κατεργασμένοι και όχι ακατέργαστοι. Δεν αρκούν φιλάνθρωπες πράξεις. Αυτές έπρεπε να υπάρχουν ούτως ή άλλως, και αλίμονο εάν έπρεπε κάποιος να γίνει Τέκτων για να γίνει φιλάνθρωπος. Η κοινωνία θα αλλάξει εάν και όταν τα μέλη της αλλάξουν. Μπορεί και πρέπει επομένως να ανασυγκροτηθεί εάν μεμονωμένα κύτταρά της, φωτισμένα μυαλά, επηρεάσουν με την συμπεριφορά τους το άμεσο περιβάλλον τους. Όπως αλλάζοντας τα υλικά ενός οικοδομήματος, αλλάζει και το αποτέλεσμα. Σήμερα ειδικά, που οι αξίες έχουν εκπέσει στο χαμηλότερό τους σημείο, σήμερα είναι που ο Τέκτων και η Τεκτονίδα έχουν χρέος να αναλογισθούν ότι οφείλουν με το προσωπικό ανιδιοτελές παράδειγμά τους, να επηρεάσουν κάθε πτυχή της ζωής που τους περιβάλλει. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς θόρυβο, χωρίς ανάγκη ανταπόδοσης και ανταμοιβής.

Η απάντησή μου επομένως είναι «Ναι» μπορεί να βοηθήσει εάν...

Εάν κάθε Τέκτονας ή Τεκτονίδα ενστερνισθεί ότι είναι κύτταρο του ενός και ίδιου Οργανισμού: Του σώματος της Ανθρωπότητας!

Εάν κάθε Τέκτονας ή Τεκτονίδα κάνει πράξη την αγάπη σε κάθε δημιούργημα του Δημιουργού. Εάν κάθε Τέκτονας ή Τεκτονίδα κάνει πράξη την αλληλεγγύη. Οχι μόνον προς Τέκτονες αλλά προς όλους!

Εάν κάθε Τέκτονας ή Τεκτονίδα αποφασίσει να ζήσει ως Μυημένος. Τότε πράγματι κάποια μέρα κάτι θα αλλάξει.

Δεν πιστεύουμε στην επιλεκτική αλληλεγγύη που γίνεται μόνον μεταξύ Τεκτόνων, διότι κάτι τέτοιο, κατά την γνώμη μας, είναι ρατσιστικό. Πιστεύουμε στην αλληλεγγύη σε οποιονδήποτε έχει ανάγκη.

9.     Που πιστεύετε ότι οφείλεται η έντονη αντιπαράθεση που αναπτύσσεται κατά καιρούς μεταξύ των ελληνικών Τεκτονικών Δυνάμεων;

Κατά την γνώμη μου οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι θέλουν να ηγηθούν. Όλοι θέλουν να είναι Διδάσκαλοι, και κανείς Μαθητής. Κι’όμως! Η υπέρτατη τιμή είναι να είσαι Μαθητής. Θα πρέπει ο Τεκτονισμός να αυτοπροστατευθεί. Να μην δέχεται στους κόλπους του μέλη που θέλουν να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους, και να το επισημαίνει αυτό από την αρχή! Πριν την εισδοχή! Όχι μετά! Ας μπούν λιγότεροι. Πολύ λιγότεροι.

Εάν αυτό δεν γίνει, τότε θα έχουμε συνεχώς νέα Τάγματα και νέες αντιπαραθέσεις. Με τέτοιες συνθήκες, οι αγνοί και σεμνοί Τέκτονες απογοητεύονται και φεύγουν κι’αυτοί. Είναι καλύτερα ένα Τάγμα να έχει λίγα μέλη, αλλά αποφασισμένα να κάνουν Τεκτονισμό και μόνον...

Εξ’άλλου ο Τεκτονισμός υπάρχει για να αποβάλλει την τάση του ανθρώπου για βέβηλη δύναμη, και να τον βοηθήσει να βρεί την εσωτερική δύναμη εκείνη που θα του επιτρέψει να αυξήσει την ανιδιοτέλειά του και να γίνει φωτεινό κύτταρο στο περιβάλλον του, καθιστάμενος Ανθρωπος με «Α» κεφαλαίο. Ετσι έχει ελπίδες η ανθρωπότητα να μετασχηματισθεί.

10.  Ποια θέση πρέπει να κατέχει στη ζωή ενός Τέκτονα η αγαθοεργία;

Όλα τα Τυπικά του Τεκτονισμού όλων των βαθμών και όλων των Τύπων, ένα πράγμα υπονοούν: Αγάπη σε κάθε πλάσμα του Δημιουργού. Αυτό τα λέει όλα! Όμως δυστυχώς πολλές φορές η φιλανθρωπία γίνεται εφαλτήριο επίδειξης ισχύος. Στο Τάγμα μας τουλάχιστον, απαγορεύουμε την επώνυμη φιλανθρωπία. Θεωρούμε ότι είναι επίδειξη, προβολή, ακόμη και εάν βοηθιέται κάποιος και πάλι. Η φιλανθρωπία δεν πρέπει να φουσκώνει τον εγωϊσμό του δότη, αλλά να δίδει ευκαιρίες και βοήθεια στον πάσχοντα αυστηρά και μόνον!

Ο Τεκτονισμός έχει ως προτεραιότητα να δημιουργεί Φιλάνθρωπους, οι οποίοι (ο καθένας προσωπικά ανώνυμα και αθόρυβα) θα κάνουν πράξη τις διδαχές αυτές.

11.   Τι θα λέγατε στους νέους –ες που ενδιαφέρονται να ενταχθούν στην Αδελφότητα;

       Να αποφασίσουν ότι εντασσόμενοι στην Παγκόσμια Τεκτονική Αλυσο οφείλουν να αλλάξουν. Να γίνουν καλύτεροι. Να μάθουν ότι ο Τέκτων και η Τεκτονίδα έχουν 2 βασικές αρχές: 1) Δεν κάνουν στον άλλον αυτό που δεν θέλουν να τους κάνουν οι άλλοι, και  2) Λειτουργούν με μυητικές αρχές είτε τους το αναγνωρίσει κάποιος ποτέ είτε όχι! Και για να λειτουργήσουν αυτά τα δύο, θα πρέπει ο υποψήφιος να έχει κατ’αρχήν αποδεχθεί μέσα του ότι είναι ένας ακατέργαστος λίθος ο οποίος οφείλει να γίνει κατεργασμένος.

Άλλωστε αυτή είναι και η πρώτη πράξη που κάνει ο Μυημένος εντός της Στοάς, μετά την Μύησή του. Κρούει τον ακατέργαστο λίθο, ο οποίος είναι ο ίδιος του ο εαυτός!

Τα βασίλεια της ύπαρξης, η μύηση και εμείς

Παρατηρώντας την πορεία μας, πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί, τί είναι αυτό που σηματοδότησε την απόφασή μας για Μύηση. Και, τελικά, ποιό είναι το αποτέλεσμα ;

Όλη η Mυητική διαδικασία έχει σαν σκοπό να μεταφέρει το κέντρο των αποφάσεών μας, σε ένα επίπεδο όπου θα βασιλεύει η ελεύθερη βούληση. Η βούληση εκείνη που θα έχει ελευθερωθεί από αγκυλώσεις που εξυπηρετούν βέβηλες καταστάσεις. Ούτε παρορμητισμοί ούτε αντανακλαστικές επιλογές. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε πράξεις, για να λυτρωθούμε από αυτές.

Πολλοί, δυστυχώς, καλλιεργούν στον εαυτόν τους μία διαδικασία που τείνει όλο και περισσότερο να τους επελευθερώσει από καθημερινές σκέψεις που ανήκουν στο καθεστώς πτώσης που ανήκουμε. Να απεμπλακούν από βέβηλες παρορμήσεις, βάζοντάς τες στο περιθώριο. Να δραπετεύσουν από τις καθημερινές επιλογές που κυβερνούν την ζωή μας, νομίζοντας ότι έτσι θα παγιώσουν την μύηση μέσα τους. Νομίζουν ότι έτσι εξυπηρετούν την μυητική διαδικασία, και θεωρούν το όλο αυτό εγχείρημα ως τμήμα του οφειλόμενου εξαγνισμού.

Καμμία γνήσια εσωτεριστική γραμμή, καμμία ατραπός μαθητείας, κανένα δρόμος κανενός φωτισμένου μύστη δεν δίδαξε, ούτε άφησε ποτέ να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Γι’αυτόν τον λόγο και ο πραγματικός διδάσκαλος ουσιαστικά στέκεται έξω και πάνω από το πρόβλημα του μαθητή του, δίδει την συμβουλή εκείνη που δεν θα είναι σε καμμία περίπτωση συνταγή, αλλά απλά θα οδηγεί τον μαθητή να βρεί εκείνος την συνταγή που χρειάζεται. Διαφορετικά δεν είναι ούτε δάσκαλος, και, αλίμονο, ούτε μαθητής. Ο πραγματικός δάσκαλος, δεν λέει ποτέ «θα κάνεις αυτό, ή εκείνο». Λέει αντίθετα «αν θέλεις αυτό το αποτέλεσμα, ο δρόμος είναι αυτός, αν θέλεις το άλλο, ο δρόμος είναι διαφορετικός». Εξηγεί που οδηγεί κάθε πράξη, και η επιλογή είναι και πρέπει να είναι του μαθητή και μόνον.

Ουσιαστικά, καμμία δραστηριότητα της υλικής μας ύπαρξης δεν πρέπει να εγκαταλείπεται. Καμμία δεν πρέπει να περιορίζεται, καμμία δεν πρέπει να καταπιέζεται. Ο μυημένος δρά σε όλα τα επίπεδα, όμως το κάνει με έναν άλλον τρόπο, ο οποίος αναδεικνύει τις μυητικές του προθέσεις και επιλογές, αντί να αναδεικνύει τις βέβηλες.

Ο μυημένος δεν είναι άνθρωπος που βλέπει την σημερινή και την αυριανή ημέρα. Κοιτάζει πάρα πέρα. Όπως ο έμπειρος οδηγός δεν ακολουθεί απλά τον μπροστινό του, αλλά κοιτάζει την τελική του πορεία. Όπως ο καθηγητής παρατηρεί έναν μαθητή του, γιατί αποβλέπει στον τελικό σκοπό που είναι η μόρφωσή του, έτσι και ο μυημένος δρά με έναν δικό του κανόνα που είναι η εξυπηρέτηση του θείου σχεδίου. Χωρίς να λαμβάνει υπόψη του, εάν αυτό που κάνει φαίνεται έτσι ή αλλιώς. Θα κριθεί από τον Δημιουργό και μόνον, και ίσως από αυτούς που τον κατάλαβαν.

Ο άνθρωπος ανήκει στην τετράδα των βασιλείων της φύσης που είναι το ορυκτό, το φυτικό, το ζωϊκό και το ανθρώπινο. Το κάθε βασίλειο από αυτά, κάνει τον δικό του κύκλο στις επιλογές μας. Παίζει τον δικό του ρόλο στην ζωή μας και το κάθε ένα από αυτά χρωματίζει με τα χαρακτηριστικά του τον τρόπο με τον οποίο θα δούμε τα πράγματα. Και τα 4 αυτά βασίλεια συνδέονται μεταξύ τους.

Το ορυκτό έχει την ιδιότητα να αυξομειώνει τον όγκο του, και αστιστοιχεί στις αισθήσεις μας.

Το φυτικό έχει την ιδιότητα του ορυκτού, και επιπλέον έχει την ιδιότητα να πολλαπλασιάζεται, και αντιστοιχεί στα συναισθήματά μας.

Το ζωϊκό έχει τις ιδιότητες του φυτικού, και επιπλέον μετακινείται με την θέλησή του, ενώ αντοιστοιχεί στις σωματικές μας λειτουργίες.

Το ανθρώπινο βασίλειο έχει τις ιδιότητες του ζωϊκού, αλλά επιπλέον έχει αυτοσυνείδηση. Εχει επίγνωση, έστω και χωρίς να το αντιλαμβάνεται συνειδητά, της θεϊκής σπίθας που βρίσκεται μέσα του, και φυσικά, στην καλύτερη περίπτωση μπαίνει στην μυητική διαδικασία η οποία θα φουντώσει αυτήν την σπίθα βάζοντάς τον σε μία διαδικασία χωρίς επιστροφή. Χαρακτηριστικό του είναι η διάνοια. Είναι όμως μόνον διάνοια ο άνθρωπος? Ασφαλώς όχι, και θα δούμε το γιατί.

Κάθε βασίλειο όπως είδαμε και προηγουμένως έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κατώτερού του, συν ένα δικό του χαρακτηριστικό, το οποίο όμως είναι και προϋπόθεση του αμέσως ανωτέρου του. Κάθε βασίλειο επομένως συναλλάσεται με τα δύο εκείνα που είναι ακριβώς κάτω και ακριβώς πάνω από αυτό. Μέσω όμως του αμέσως κατωτέρου του, συναλλάσεται και με το ακόμα πιο κάτω από το κατώτερό του, και με τον ίδιο τρόπο κάθε βασίλειο συναλλάσεται με όλα, αλλά σε διαφορετικό βαθμό.

Έτσι και το ανθρώπινο βασίλειο επηρεάζεται εκτός από τα κατώτερά του και από άλλα βασίλεια πάνω από αυτό.

Πάνω από το ανθρώπινο υπάρχουν το πλανητικό, το ηλιακό κ.α.

Έτσι και ο άνθρωπος έχει χαρακτηριστικά του ορυκτού, του φυτικού, του ζωϊκού αλλά και των ανωτέρων από αυτόν, όπως του πλανητικού, του ηλιακού και άλλων, που κυβερνώνται από τις αόρατες δυνάμεις του Σύμπαντος.

Τα χαρακτηριστικά αυτά κυβερνούν τις καθημερινές του λειτουργίες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.

Το κατά πόσον τα χαρακτηριστικά του ορυκτού μας κυβερνούν και πόσο επηρεαζόμαστε από λειτουργίες μέσα μας που αντιστοιχούν στο ζωϊκό, ή στο φυτικό, ή το κατά πόσον αντίθετα οι επιλογές μας κυβερνώνται από ανώτερα από ανθρώπινο βασίλεια, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από εμάς.

Ο άνθρωπος ευρισκόμενος ανάμεσα στο ζωϊκό και το πλανητικό έχει άμεσο επηρεασμό από τα χαρακτηριστικά των δύο αυτών βασιλείων. Το μεν ζωϊκό έχει να κάνει με τις σωματικές μας λειτουργίες, το δε πλανητικό με τις αόρατες δυνάμεις. Δηλαδή με αυτές που προέρχονται από ενέργειες του σύμπαντος.

Κάθε μας πράξη έχει χαρακτηριστικά όλων των βασιλείων. Η μύηση ανακατευθύνει τα ποσοστά επηρεασμού των επιλογών μας. Δεν αφαιρεί τίποτα από τις επιλογές μας ούτε και πρέπει να το κάνει. Η ύπαρξή μας είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να δέχεται επιδράσεις από ολόκληρο το Σύμπαν. Όλα τα βασίλεια επικοινωνούν και πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείσει τον δρόμο σε κάποιο από αυτά, δηλαδή στα χαρακτηριστικά που το συνοδεύουν.

Δυστυχώς πολλοί που ακολουθούν την μυητική ατραπό, την οποιαδήποτε μυητική ατραπό, είτε από άγνοια, είτε από λάθος συμβουλές/συνταγές, απομονώνουν κάποιες πράξεις από την ζωή τους, και κλείνουν ουσιαστικά τον δρόμο επικοινωνίας των βασιλείων μεταξύ τους. Γι’αυτόν τον λόγο ένας ενσυνείδητος Διδάσκαλος δεν δίδει και δεν πρέπει ποτέ να δίδει έτοιμες συνταγές, διότι αυτές στα αυτιά ενός μαθητή εμφανίζονται σαν να αποκλείουν δρόμους, ενώ ανοίγουν άλλους διάπλατα όπου όλα θα λυθούν. Δήθεν η φώτιση θα βρίσκεται στην επόμενη γωνία, η μύηση θα έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της και η μυητική πραγμάτωση θα εμφανίζεται ως ένα γεγονός.

Ο μυημένος οφείλει ακριβώς να δράσει με όλα τα χαρακτηριστικά, όλων των βασιλείων, δίδοντας στις επιλογές του ένα άλλο νόημα, θέτοντας διαφορετικούς στόχους από έναν βέβηλο, και χρωματίζοντας σε τελική ανάλυση και την πιο βέβηλη πράξη με τα χαρακτηριστικά της φώτισης.

Δεν μπορούμε για παράδειγμα να απαρνηθούμε τις αισθήσεις μας, χαρακτηριστικό του ορυκτού βασιλείου. Ούτε τα συναισθήματά μας, χαρακτηριστικό του φυτικού. Ούτε τις σωματικές μας ανάγκες χαρακτηριστικό του ζωϊκού, ούτε την διανόησή μας χαρακτηριστικό του ανθρώπινου. Θα τους δώσουμε άλλο σκοπό. Θα απολαύσουμε τα πάντα, διότι γι’αυτό μας δόθηκαν, χωρίς όμως να μας κυβερνήσουν. Εμείς θα τα κυβερνήσουμε. Και για να το κάνει αυτό ο Αναζητητής, οφείλει ο ίδιος να εξετάσει μέσα του κατά πόσον τον κυβερνούν ή τα κυβερνά μέχρι τώρα και ανάλογα να δράσει.

Εάν κάποιος του δώσει συνταγή «κάνε αυτό ή εκείνο» κινδυνεύει να μην ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες του μαθητή του. Εάν όμως του πεί «ψάξε μέσα σου να δείς τί σε κυβερνά και τοποθέτησέ το στην σωστή θέση που ταιριάζει στις πραγματικές ανάγκες σου» τότε θα βάλει τον μαθητή να διαλογισθεί και ο ανώτερός του εαυτός θα του δώσει την πραγματική και αληθινή συνταγή. Χωρίς να το θέλει και να το ξέρει ο μαθητής, αφήνει εκείνη την στιγμή τα ανώτερα από αυτόν βασίλεια να του μιλήσουν.

Δεν μπορούμε να απαρνηθούμε τα συναισθήματά μας. Οφείλουμε να τα απολαύσουμε, να τα μοιραστούμε, να τα προσφέρουμε, να τα εισπράξουμε, να τα γευθούμε, αλλά θα έλθει στιγμή που θα πάρουμε αποφάσεις που θα είναι ανεπηρέαστες από συναισθηματικές εμπλοκές. Γιατί θα υπηρετούν κάτι ανώτερο και από αυτά τα ίδια τα συναισθήματα. Δύσκολες επιλογές, σκληρές, αλλά επιλογές που αντιστοιχούν σε Μυημένους.

Και όσο ανεβαίνουμε οι επιλογές θα γίνονται ακόμα πιο δύσκολες. 

Δεν μπορούμε να απαρνηθούμε το σώμα μας, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή στον δημιουργό. Οφείλουμε να κυβερνήσουμε εμείς με τον ανώτερο εαυτόν μας την όποια σωματική απόλαυση. Τότε την καθαγιάζουμε.

Διατηρούμε ανοιχτή την επικοινωνία μεταξύ των βασιλείων της ύπαρξης, ακριβώς διότι οφείλουμε να διατηρήσουμε την παγκόσμια ισορροπία.

Εάν την διαταράξουμε, θα διαταραχθεί και το προσωπικό μας βασίλειο. Οι μυητικοί χώροι είναι γεμάτοι από ανθρώπους που δεν ξέρουν τί ζητούν, παρασύρονται από έτοιμες λύσεις, τρέχουν εδώ κι εκεί και όταν κάνουν τον απολογισμό δεν ξέρουν ούτε και οι ίδιοι πού ήσαν και που πήγαν. Η πρώτη αιτία σε όλα αυτά είναι η διακοπή της επικοινωνίας των βασιλείων μέσα μας.

Ο Μυημένος ζεί παντού. Κάνει τα πάντα, αλλά με έναν δικό του τρόπο που δίνει αξία σε όλα. Καθαγιάζει με την συμπεριφορά του ακόμα και συμπεριφορές που από μακρυά φαίνονται μικρότερες των περιστάσεων. Υπάρχει παντού γιατί υπάρχει πίσω του η δημιουργούσα Αρχή.

Ο μυημένος ανήκει σε εκείνους που ψάχνουν πίσω απόλα το γιατί. Που αναζητά απαντήσεις. Καμμιά φορά κάποιο σόκ επαναστατεί μέσα και στον πλέον ανυποψίαστο και αλλάζει η ζωή του. Και τότε αρχίζει να ζεί αλλιώς. Ψάχνει απαντήσεις στο βασίλειο που είναι πάνω από αυτόν και όχι κάτω. Και τις απαντήσεις αυτές δεν τις κρύβει από τα κάτω βασίλεια. Στρέφεται προς τα κάτω και τις δίδει και σε εκείνα. Για να αρχίσουν να δρούν διαφορετικά μέσα του. Είναι σαν τον ήρωα του μύθου του σπηλαίου του Πλάτωνα που αφού είδε το αληθινό φως, γύρισε κάτω στο σπήλαιο να ξυπνήσει κι άλλους. Γύρισε να μεταβάλλει την λειτουργία των κατώτερων βασιλείων μέσα του. Των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σωματικών απολαύσεων. Να τα φωτίσει με το φως που είδε έξω από το σπήλαιο.

Ο άνθρωπος που παρουσιάζεται παίζοντας ρόλους στην ζωή του έχει κλείσει την επικοινωνία των βασιλείων μέσα του. Ο αυθεντικός όχι. Ο σεμνότυφος είναι άνθρωπος που έχει κλείσει την επικοινωνία των βασιλείων μέσα του. Ο σεμνός επικοινωνεί με όλα και τα επηρεάζει με την γνήσια σεμνότητά του η οποία δεν υπακούει σε θεατρικές επιλογές. Ο δότης καταπιεστής, διαφέρει κατά τον ίδιο βαθμό με τον πραγματικό φιλάνθρωπο.

Εξάλλου, για να το δούμε και σε ένα άλλο επίπεδο: η φώτιση από μόνη της χωρίς δράση προς τα έξω, είναι κλάσμα που του λείπει ο παρανομαστής. Εάν δεν δράσουμε έξω από την μύηση αφού μυηθούμε, έχουμε κάνει τον μισό δρόμο. Η τετραλογία της μυητικής διαδικασίας είναι «Εξαγνίσου, ζήτα, λάβε, δράσε». Η δράση δεν πρέπει να είναι μόνον προς τον εαυτόν μας, δηλαδή να επηρεάσει κάθε λειτουργία μας αλλά και προς τους άλλους.

Επιτυχία δεν θα είναι να χαϊδέψουμε τον μυητικό μας δρόμο, αλλά ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠ' TΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΑΣΑΝ, να τους βάλουμε μέσα, και να τους βοηθήσουμε να τον καταλάβουν. 

Η Μουσική είναι γλώσσα επικοινωνίας με τον Θεό!

Η Μουσική, δημιουργεί συντονισμό με την αρμονία του Σύμπαντος.

Οταν «μας αρέσει» μια μουσική, είναι γιατί συντονισθήκαμε με κάποιο κομμάτι της αρμονίας του Σύμπαντος. Από εκεί είναι που αντλεί την ικανοποίηση του ο εγκέφαλός μας, μέσω της ουράνιας αρμονίας, σε «ανάμνηση» της αρχέγονης ύπαρξής μας.

Αυτός είναι και ο λόγος που ΟΛΕΣ οι Θρησκείες έχουν μουσική στους ύμνους τους. Βλέπε επίσης, την Λύρα του Απόλλωνα, τους Ορφικούς Υμνους, την μουσική των σφαιρών του Πυθαγόρα κ.α.

Μαρτυρίες περί της θεραπευτικής αξίας της μουσικής υπάρχουν βέβαια και στα Ομηρικά έπη π.χ. στην Οδύσσεια όπου το αίμα σταματά να τρέχει από τις πληγές του Οδυσσέα χάρη στο τραγούδι του Αυτόλυκου. Ακόμη, στην παράδοση των Ινδιάνων Winnebago-Lakota, οι σαμάνοι που αντλούσαν δύναμη από τα πνεύματα των αρκούδων είχαν τη δύναμη να θεραπεύουν πληγές με το τραγούδι τους. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι η τρέλα του Βασιλέα Σαούλ θεραπεύθηκε σε μια μέρα χάρη στη δύναμη της άρπας του Δαυίδ.

Σύμφωνα με τον Καρδιολόγο του Ωνασείου και μουσικό Αθαν. Δρίτσα:

«Η θεραπευτική δράση της μουσικής έχει τις ιστορικές της ρίζες στην αρχαία ελληνική παράδοση αλλά και στις παραδόσεις άλλων μεγάλων λαών της Ανατολής. Πρώτοι οι Πυθαγόρειοι εξέτασαν τη σχέση μουσικών ήχων και αριθμών και διαπίστωσαν ότι οι αριθμοί που διέπουν την αρμονία ενός διατεταγμένου υλικού κόσμου παίζουν τον ίδιο ρόλο και στην τέχνη της μουσικής. Στον Πυθαγόρα οφείλεται η ανακάλυψη των μαθηματικών αρχών που διέπουν τα βασικά μουσικά διαστήματα και η προέλευσή τους μέσω της διαίρεσης του μονόχορδου σε απλούς λόγους (1:2, το διάστημα ογδόης ή διαπασών, 2:3 της πέμπτης ή διαπέντε και 3:4 της τετάρτης ή διατεσσάρων). Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι μαθηματικοί νόμοι που διέπουν τα μουσικά διαστήματα διέπουν και τις σωματομετρικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος αλλά και άλλες φυσικές κατασκευές όπως π.χ. ο κοχλίας, η κατασκευή των φύλλων, των φτερών της πεταλούδας και πλείστων άλλων φυσικών κατασκευών. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η σχολή των Πυθαγορείων χρησιμοποιούσε μουσικούς ήχους για θεραπεία ασθενών με βάση το γεγονός ότι η αρμονία της μουσικής θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη  ψυχοσωματική ισορροπία του ασθενούς»

Σύμφωνα με απόσπασμα του Πυθαγορικού Θέωνα του Σμυρναίου: «…συμφωνία την μεγίστην έχει ισχύν, εν λόγω μεν ούσα αλήθεια, εν βίω δε ευδαιμονία, εν τη φύσει αρμονία».

Η μουσική αρμονία μας δόθηκε από τους Θεούς όχι για την αλόγιστη ηδονή αλλά για να επιβάλλουμε τάξη στις ταραγμένες κινήσεις της ψυχής μας και να τις κάνουμε να «επιστρέψουν» στο Θείο πρότυπο.

Ανάμεσα στα κομμάτια του W.A.Mozart που ενεργοποιούν ιδιότητες του πνεύματος περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μουσική, ξεχωρίζει ένα για τις καταπληκτικές ιδιότητές του να μας συντονίζει με την ουράνια αρμονία, και χρησιμοποιείται πλέον εδώ και πάνω από δέκα χρόνια για την θεραπεία επιληπτικών, κ.α. περιπτώσεων. Η Σονάτα για δύο πιάνα Νο 448, η οποία δυστυχώς δεν κυκλοφορεί ευρέως στα δισκοπωλεία.

Ακούστε την εδώ: 
http://www.youtube.com/watch?v=gK--TcN9bEE&feature=related