Η Γυναίκα και η Μύηση

«Εμείς υπολογίζουμε πολύ στη γυναικεία μύηση της οποίας η "Τυπικότητα" (by Ritual) δυστυχώς

εκλείπει εδώ και δύο χιλιετίες. Ως Γυναικεία μύηση θεωρούμε τη συμμετοχή των

γυναικών σε Τεκτονικό μυητικό Τάγμα, το οποίο όμως, θα έχει τη δυνατότητα να

δώσει στις γυναίκες τη δυνατότητα να αναζητήσουν τη μοναδική

Αλήθεια με την πλέον αρμόζουσα σε αυτές, φυσιογνωμία»

Sebastiano Caracciolo: «Η Γυναικεία Μύηση στον Τεκτονισμό»

Η ανδρική Μύηση είναι Ηλιακή. Η Γυναικεία Σεληνιακή.

Κάθε φύλο εμπεριέχει τα χαρακτηριστικά και του άλλου φύλου εντός του, το οποίο άλλο φύλο λειτουγεί ως εξισορροπιστής /εναρμονιστής των ιδιαιτεροτήτων του βασικού φύλου, το οποίο πρέπει πάντοτε να αναδεικνύεται προκειμένου να λειτουργήσει η μύηση στο επίπεδο ύπαρξης που ζούμε.

O Tεκτονισμός ξεκίνησε την λειτουργία του σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία, πατριαρχική, και γιαυτό οι συντάκες των Τυπικών του, απευθύνθηκαν στους άνδρες.

Βλέπουμε, λοιπόν, οτι ιστορικά ξεκίνησε ώς μία ανδρική υπόθεση.  Κάτι φτιαγμένο από άνδρες για άνδρες, αφήνοντας απέξω τις Γυναίκες, κάτι πολύ συνηθισμένο σε πολλούς τομείς εκείνης της εποχής... Οταν η Γυναίκα κατέκτησε, επιτυχώς και ευτυχώς τα δικαιώματά της, τότε αντί να της αφιερωθεί ένας Τεκτονισμός αντίστοιχος της Γυναικείας προσωπικότητας, εντελέχειας, μυητικής συμπεριφοράς, και Γυναικείας ιδιοσυγκρασίας, δηλαδή ένας Τεκτονισμός που να λειτουργεί με Γυναικεία Τυπικά, τα οποία θα βασίζονται σε Γυναικείους μύθους και σύμβολα, που θα αφυπνίζουν την Γυναικεία συνειδητότητα, δυστυχώς η ανδροκρατούμενη ακόμη κοινωνία επέβαλε στην Γυναίκα που επιθυμούσε να ασχοληθεί με τον Τεκτονισμό την ανδρική αντιγραφή....!  Κι έτσι η Γυναίκα άρχισε να συμμετάσχει σε έναν Τεκτονισμό με ανδρικά Τυπικά. Η θηλυκή ιδιαιτερότητα πήγε περίπατο, παγιδεύοντας την Γυναίκα σε μία  ομοιότητα τη οποία, αλίμονο, ονόμασε Ισότητα. Κι έτσι, η εναρμόνιση των ανδρικών και γυναικείων ρευμάτων μέσα στον άνθρωπο πήγε περίπατο.

Η εναρμόνιση μεταξύ των δύο φύλων αποτυπώνεται στο Κηρύκειο του Ερμή με τα δύο φίδια που το περιβάλλουν.

Άφυλη Μύηση δεν υφίσταται στον Τεκτονισμό. Τα Τυπικά του, δημιουργήθηκαν αρχικά μόνον για άνδρες, και αργότερα δημιουργήθηκαν τα Γυναικεία. Άφυλη Μύηση υφίσταται σε άλλες Οργανώσεις διαφορετικές (και ανώτερες) του Τεκτονισμού.

Και ο Ανδρας και η Γυναίκα χρίσουν «προστασίας» για τις ιδιαιτερότητες εκείνες του φύλου τους, που αλλοιώνουν την μυητική τους πορεία.

Κάθε φύλο έχει στο Σύμπαν τον δικό του διακριτό, πολύτιμο ρόλο! Εάν οποιοδήποτε από τα 2 φύλα αντιγράψει το άλλο, (αντί της ανάδειξης του δικού του), τότε παύει η λειτουργία του δίπολου που δημιουργεί την ΑΡΜΟΝΙΑ, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η μυητική πορεία. Ουσιαστικά, η αξιωματική ισότητα σε διαφορετικές λειτουργίες που διέπει τα δύο φύλα, καταδεικνύεται από το γεγονός ότι:

·         Ο μεν άνδρας χρίζει προστασίας στην παρορμητικότητά του, εξ’ού και του απαγορεύεται να μιλά όσο είναι Μαθητής, και φέρει το τριγωνικό επικάλυμμα ανασηκωμένο στον βαθμό αυτόν, δείχοντας ότι ακόμη ΔΕΝ είναι έτοιμος να λειτουργήσει σωστά (το τριγωνικό επικάλυμμα αφορά το πνευματικό μέρος το οποίο ακόμη δεν έχει ποτίσει το τετραγωνικό που είναι το υλικό μέρος του). Η προστασία αυτή ενεργοποιείται από τη Γυναίκα. Αυτή τον συγκρατεί και του ορίζει τα όρια της συμπεριφοράς.

·         Η δε Γυναίκα δεν έχει μεν ανάγκη αυτής της προστασίας που αναφέρθηκε πριν, (γι’αυτό η Μαθήτρια μιλά σε 1^ο βαθμό και φέρει το τριγωνικό επικάλυμμα κατεβασμένο), έχει όμως ανάγκη προστασίας η οποία αφορά τις εισδυόμενες εκ των έξω ενέργειες, επιθετικές και διεισδυτικές από την φύση τους^[*], η δε προστασία αυτή ενεργοποιείται από τον Υδράργυρο στην Αίθουσα Στοχασμών, και από τον Αντιπρόσωπο του Τύπου εντός του Ναού ο οποίος κάθεται στην αριστερή πλευρά της Ανατολής, και ο οποίος ελλείψει Σεβασμίας, εκτελεί χρέη Σεβασμίου…

^[*]Αντιπροσωπευόμενες από το στοιχείο του Θείου στην Αίθουσα Στοχασμών.

Ως γνωστόν, κατά την Γυναικεία Μύηση στην Αίθουσα Στοχασμών υπάρχουν τα τρία Αλχημικά στοιχεία: Θείου, Άλατος και Υδραργύρου ☿, ενώ στην Ανδρική Μύηση δεν υπάρχει το στοιχείο του Υδραργύρου

Αν αυτά λειτουργήσουν σωστά, και το κάθε φύλο διατηρήσει την δική του απαράμιλλη αξία και ενδελέχεια, τότε έχουμε διαδοχικά:

1. Εξέλιξη της μυητικής πορείας και για τα δύο φύλα ξεχωριστά μεν αλλά παράλληλα.

1. Ιερό Γάμο

Ένα επιπλέον στοιχείο που καταδεικνύει ότι άλλη Τεκτονική μύηση απαιτεί ο άνδρας και άλλη η γυναίκα είναι το γεγονός ότι ο άνδρας έχει αρσενικό φυσικό σώμα, αλλά θηλυκό αιθερικό σώμα, ενώ στην γυναίκα αυτά είναι ακριβώς αντίστροφα. Επίσης ο άνδρας έχει αρσενικό αστρικό ή συναισθηματικό σώμα, ενώ το αστρικό της γυναίκας είναι θηλυκό και απορροφητικό. Πώς είναι δυνατόν ένα Τεκτονικό Τυπικό μύησης, το οποίο εξ’ορισμού λειτουργεί σε αυτά τα επίπεδα, να ανταποκριθεί το ίδιο και τα δύο φύλα. Θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο ειδικά για το φύλο που απευθύνεται.

Θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, μόνον εφαρμόζοντας ένα Τυπικό άφυλο και απευθυνόμενο κατευθείαν στην ψυχή, όμως τέτοιου είδους Τυπικό δεν απέκτησε ουδέποτε ο Τεκτονισμός. Άλλες οργανώσεις Μυητικές, όχι Τεκτονικές, που απευθύνονται στο άφυλο μέρος της ύπαρξής μας, στην άφυλη ψυχή, μπορούν να αποδώσουν τέτοιες μυήσεις, για τις οποίες όμως δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε αυτό το κείμενο.

Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, ο συγγραφέας μας παραθέτει μέσω του Αριστοφάνη έναν μύθο. Τον μύθο του Ανδρόγυνου. Σύμφωνα με αυτόν, ο άνθρωπος αρχικά ήταν ένα πλάσμα ανδρόγυνο. Όταν ο Δίας το διχοτόμησε δημιουργώντας τους  γνωστούς ανθρώπους,  ο καθένας τους αναζητά απεγνωσμένα το άλλο του κομμάτι για να ξαναβρεί την ολοκλήρωσή του. Την ολοκλήρωση που απώλεσε εξ’αιτίας της πτώσης. Την ολοκλήρωση μέσω ενός Ιερού Γάμου, από τον οποίο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται ψυχικά, πνευματικά και σωματικά, κάτι που ούτως ή άλλως αποτελεί και την κατακλείδα της Μυητικής διαδικασίας.

          Είτε ασπασθούμε αυτήν την εκφορά του μύθου είτε οποιαδήποτε άλλη, ο μύθος μας παρέδωσε μία και μοναδική διδαχή. Ότι η ολοκλήρωσή μας, περνά μέσα από τον σεβασμό στο φύλο με το οποίο γεννηθήκαμε. Διότι για να αναζητάς την συντροφικότητα του άλλου φύλου, προϋποτίθεται ότι διατηρείς τα χαρακτηριστικά του φύλου με το οποίο γεννήθηκες. Εάν αυτό δεν συμβαίνει τότε δεν θα λειτουργήσει το δίπολο. Μπορούμε να μαγνητίσουμε δυο μέταλλα μόνον εάν το ένα φορτισθεί θετικά και το άλλο αρνητικά. Μπορούμε να παράξουμε ηλεκτρική ενέργεια μόνον εάν δημιουργήσουμε θετικό και αρνητικό φορτίο. Μπορούμε να παράξουμε ένα νέο ον μόνον εάν σμίξουμε ένα αρσενικό και ένα θηλυκό. Όλα αυτά είναι απλά η εξωτερική έκφραση του βαθύτερου Εσωτεριστικού νόμου που υπήρξε ποτέ. Οι προαναφερθείσες ενέργειες αποδεικνύουν μόνον ότι ένας βαθύτερος συμπαντικός νόμος οδηγεί κάθε ενέργεια είτε πνευματική είτε υλική προς την σύζευξη αντιθέτων για την παραγωγή αποτελέσματος. Μπαίνουμε ανάμεσα στις δύο στήλες, μόνον για ένα λόγο. Διότι αναζητούμε το αποτέλεσμα που είναι η Τρίτη στήλη, η αόρατη. Αυτή η Τρίτη στήλη είναι το αποτέλεσμα της μυητικής διαδικασίας, η φώτιση, η ολοκλήρωση. Εάν αλλοιώσουμε τα χαρακτηριστικά της μιάς στήλης από τις δύο, δεν θα λειτουργήσει το δίπολο. Η φώτιση που αναζητούμε είναι ο συνδυασμός Σοφίας και Αγάπης, ή Ελέους και Αυστηρότητας. Για να λειτουργήσει όμως η εναρμόνιση αυτή πρέπει το Έλεος να παραμείνει Έλεος και η Αυστηρότητα Αυστηρότητα. Εμείς εσωτερικά μέσα μας θα πρέπει να εναρμονίσουμε τις δύο ενέργειες αυτές διατηρώντας την αυθεντικότητά τους. Όχι αλλοιώνοντάς τες. Ακριβώς με τον ίδιο νόμο, ο άνδρας πρέπει να παραμείνει άνδρας και η γυναίκα γυναίκα. Με ίσα δικαιώματα αλλά με τα δικά τους χαρακτηριστικά.

          Και για να συνδέσουμε όλα αυτά με την μυητική διαδικασία των δύο φύλων, ο άνδρας θα πρέπει να διατηρήσει ανέπαφα και αναλλοίωτα τα ανδρικά του χαρακτηριστικά, και η Γυναίκα να διατηρήσει ανέπαφα και αναλλοίωτα τα γυναικεία της χαρακτηριστικά. Η διατήρηση των χαρακτηριστικών τους πρέπει να συνοδεύεται από μέτρο. Και το μέτρο αυτό το έχει εξασφαλίσει η ύπαρξη και των δύο φύλων σε κάθε άνθρωπο. Καθένας μας έχει δύο ρεύματα που κινούνται μέσα του, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό. Είναι αυτά που ονομάζονται ida και pingala.

Στον άνδρα ενυπάρχει και το θηλυκό στοιχείο προκειμένου να τον εμποδίζει να φθάνει σε υπερβολή των ανδρικών του χαρακτηστικών που θα τον οδηγούσαν σε έναν υπερβολικό παρορμητισμό και μία υπερβολική επιθετικότητα επικίνδυνη για τους άλλους.

Στην γυναίκα ενυπάρχει και το ανδρικό στοιχείο προκειμένου να την εμποδίζει να φθάνει σε υπερβολή των θηλυκών της χαρακτηριστικών που θα την οδηγούσαν σε μία υπερβολική παθητικότητα που θα έφτανε στο όρια της αδράνειας. Η ύπαρξη και των δύο ρευμάτων σε κάθε φύλο από μόνη της δεν αρκεί για την επίτευξη αυτή. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να εργασθεί επί αυτών. Να εργασθεί προφυλασσόμενος από τις υπερβολές του φύλου του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να πέσει σε μία άλλη παγίδα που είναι το να φτάσει στο άλλο φύλο. Διότι τότε θα χάσει την πορεία της μυητικής ολοκλήρωσης, πέραν των κοινωνικών αποτελεσμάτων. Και το γεγονός αυτό είναι που κυριαρχεί στις μέρες μας και στην εποχή του σιδήρου που διανύουμε.

          Όπως είναι γνωστό, η ανθρωπότητα ξεκίνησε ζώντας την επονομαζόμενη εποχή του χρυσού. Ονομάσθηκε έτσι από διάφορους συγγραφείς του Εσωτερισμού, καθότι αποτελούσε την εποχή της πλήρους πνευματικότητας που χαρακτήριζε το πρωταρχικό ον το οποίο επικοινωνούσε με τα άλλα όντα μέσω της εκπεμπόμενης ενέργειας, αφού δεν είχε ανάγκη ούτε καν της ομιλίας. Σύστημα δικαιοσύνης δεν υπήρχε διότι εξέλιπε η έννοια του αδίκου. Η έκπτωση από αυτήν την κατάσταση, η επονομαζόμενη «πτώση» σύμφωνα με την ορολογία όλων των συγγραφέων του Εσωτερισμού, για λόγους και με διαδικασίες που λίγο ενδιαφέρουν, απέφερε και την απώλεια των πνευματικών του χαρακτηριστικών. Ο μύθος του Πύργου της Βαβέλ, μας περιγράφει την απώλεια του πρωταρχικού τρόπου επικοινωνίας των όντων μεταξύ τους, και την υπαγωγή τους σε μία κατάσταση όπου επικρατούσε πλέον το προσωπικό και όχι το συλλογικό συμφέρον.

Το γεγονός ότι κανείς δεν καταλάβαινε τον άλλον, δεν ήταν γλωσσικό θέμα, αλλά απώλεια ενδιαφέροντος για τον άλλον.. Η περιβόητη πτώση από την μονάδα στην πολλαπλότητα. Από το «εγώ κι εσύ είμαστε ένα», στο «εγώ είμαι εγώ» κι «εσύ είσαι εσύ!» Το συμφέρον του συνόλου έδωσε τη θέση του στο ατομικό συμφέρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η κατάσταση αυτή του ατομικού συμφέροντος που πήρε τη θέση του συλλογικού, γέννησε και άλλες διαιρέσεις που διαδοχικά και προοδευτικά μας έφεραν στην μετέπειτα εποχή του αργύρου, κατόπιν του χαλκού και τέλος (σήμερα) του σιδήρου.

          Η πτώση των αξιών, ο εκφυλισμός όλων των οικονομικών συστημάτων, το προσωπικό συμφέρον έναντι του συλλογικού, το δίκαιο του ισχυροτέρου οικονομικά και κοινωνικά, η ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ανθρώπων αντί της άμιλλας, η διαίρεση αναλόγως χρώματος, φυλής, θρησκείας και πολιτικής επιλογής είναι η καταστροφή που οι Ινκας προέβλεψαν στα ημερολόγιά τους για τον αιώνα μας. Και για να έλθουμε στα των δύο φύλων, ο άνθρωπος αντί να σεβασθεί ακόμη και το ίδιο του το φύλο προσπάθησε να οικειοποιηθεί ακόμη και τα χαρακτηριστικά του άλλου φύλου. Ο ανταγωνισμός του τύφλωσε και δεν άφησε τίποτα για κανέναν. Όλα για τον εαυτόν του.

Ο άνδρας με την σωματική του υπεροχή επιβλήθηκε στην γυναίκα καθιστώντας την υποδεέστερο ον για αιώνες. Η κατάντια του πολιτισμού μας ήταν ότι το αυτονόητο της ισότητας ευκαιριών μεταξύ των φύλων, έπρεπε να κερδηθεί με αγώνες. Κάποια στιγμή ασφαλώς κατέστη δυνατόν να αποκτήσουν ισότητα ευκαιριών και οι γυναίκες, όμως ένα άλλο αρνητικό στοιχείο περίμενε την εξέλιξη αυτή. Η ανάκτηση των δικαιωμάτων της συνοδεύθηκε από ομοιότητα. Ήταν η σειρά της Γυναίκας να αντιγράψει τα ανδρικά χαρακτηριστικά, παγιδευμένη σε μία ψευδαίσθηση ανάκτησης δικαιωμάτων, καταστρέφοντας κάθε έννοια σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων του γυναικείου φύλου. Αντί να αναζητήσει την ανάκτηση των δικών της χαρακτηριστικών, ζήτησε να λάβει τα ανδρικά χαρακτηριστικά, λες και αυτά είναι πιο γυναικεία.

Τα ανδρικά χαρακτηριστικά καταδεικνύουν έναν άνδρα, και τα γυναικεία μία γυναίκα. Είναι απολύτως αδύνατον να εξισώσουμε τα χαρακτηριστικά των δύο φύλων, διότι πρόκειται για δύο διαφορετικά (από μυητική άποψη) όντα. Σύγκριση γίνεται μόνον μεταξύ ομοίων. Συγκρίνουμε δύο ζωγραφικούς πίνακες. Συγκρίνουμε δύο μουσικά έργα και μάλιστα μόνον εάν είναι του ίδιου είδους μουσικής. Συγκρίνουμε δύο συμπεριφορές μεταξύ δύο ανθρώπων αν θα βρίσκονταν κάτω από τις ίδιες περιστάσεις. Συγκρίνουμε δύο τοπία, συγκρίνουμε δύο νόμους εάν και οι δύο αφορούν το ίδιο θέμα όμως. Συγκρίνουμε δύο λογοτεχνικά έργα, δύο ποιήματα, δύο φαγητά. Είναι απολύτως αδύνατον να εξισώσουμε τα χαρακτηριστικά των δύο φύλων γιατί τότε δεν μπορούμε να κάνουμε εναρμόνιση. Εναρμόνιση υφίσταται μεταξύ αντιθέτων. Όχι μεταξύ ομοίων. Ο άνδρας και η γυναίκα είναι από μυητική άποψη δύο εντελώς διαφορετικά όντα και δεν επιδέχονται καμμία απολύτως σύγκριση μεταξύ τους, επομένως δεν μπορούν να υποστούν την ίδια μυητική διαδικασία, διότι κάτι τέτοιο θα υποβάθμιζε το ένα από τα δύο.

Ενα Γυναικείο Τυπικό, πρέπει, σε συνδυασμό με τα κοινά και για τα δύο φύλα σύμβολα (ζωδιακός, ιερό βιβλίο, γνώμων, διαβήτης, στήλες) να λειτουργεί αφυπνίζοντας την Γυναικεία ιδιοσυγκρασία μέσω των ιδιαιτέρων Γυναικείων συμβόλων όπως το ρόδο, το κύπελλο, ο όφις, και Γυναικείων μύθων και αλληγοριών όπως εκείνος της Εδέμ και της Ισιδας. Η άνοδος στην Μυητική αλήθεια ξεκινά από εδώ κάτω όπου τα φύλα είναι διαχωρισμένα. Αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να επέμβουμε. Ο άνθρωπος θα  ανέλθει μυητικά, όταν η μύηση λειτουργήσει με τους ιδιαίτερους όρους κάθε φύλου. Η επιστροφή στο Ανδρόγυνο Ον, προϋποθέτει αυτούσιες ανδρικές και θηλυκές ενέργειες εναρμονισμένες.

Τα αποτελέσματα αυτής της εκφυλισμένης συμπεριφοράς τα βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Η Γυναίκα παγιδευμένη αναζητά την ομοιότητα, μήπως και μέσα από αυτήν κερδίσει λίγη ισότητα. Ετσι όμως ενισχύει μέσα της τα ανδρικά χαρακτηριστικά, αναγκάζοντας υποσυνείδητα το ανδρικό φύλο να αναπληρώσει την συμπαντική έλλειψη θηλυκής ενέργειας, χωρίς καν να το υποψιάζεται. Και έτσι παράγονται υδριδικά όντα-άνδρες. Η γυναίκα βλέποντας απέναντί της άνδρες με μειωμένα τα ανδρικά χαρακτηριστικά, αναγκάζεται να αυξήσει τα δικά της ανδρικά διαιωνίζοντας τον εκφυλισμό, αφού και πάλι ο άνδρας θα δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στα δικά του γυναικεία προσπαθώντας να ισορροπήσει συμπαντικά τα ρεύματα.

Τα αποτελέσματα σε κοινωνικό επίπεδο τα βιώνουμε καθημερινά.

Ουσιαστικά η διαφορετική μυητική συμπεριφορά των δύο φύλων αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Γυναίκα συμπεριφέρεται μυητικά πολύ ανώτερα από τον άνδρα, διότι διαθέτει δεκτικότητα εκ φύσεως, σε αντιστάθμισμα της ανδρικής επιθετικότητας. Και ο Τεκτονισμός «διδάσκει» δεκτικότητα μέσω της σιωπής και της μελέτης. Ουσιαστικά, ο άνδρας μυούμενος καλείται και πρέπει να αποκτήσει θηλυκή δεκτικότητα. Εάν αυτό δεν το πετύχει δεν θα μπορέσει ποτέ να ενστερνισθεί την μυητική διαδικασία. Η επιζητούμενη αρμονία θα προκύψει εάν καταφέρουμε να παντρέψουμε και να ισορροπήσουμε την δεκτικότητα με την επιθετικότητα. Διότι ΚΑΙ τα δύο είναι απαραίτητα. Το τίμημα της μη εναρμόνισης, η κοινωνία μας το πληρώνει σήμερα ακριβά σε όλους τους τομείς της ζωής.

Ο Τεκτονισμός λειτουργεί σε ένα επίπεδο ενεργειών στο οποίο  οι πολικότητες είναι απαραίτητες. Στο τέλος της μυητικής διαδικασίας, εάν και εφόσον ο μυούμενος ή η μυούμενη επιτύχουν τον σκοπό που έγιναν Τέκτονες και Τεκτονίδες, το αρσενικό και το θηλυκό ρεύμα, που υπάρχουν στον καθένα μας, θα εναρμονισθούν και η μύηση θα πετύχει τον στόχο της.

1. Στο υλικό πεδίο υπερισχύει ο Ανδρας.

1. Στο Αστρικό η Γυναίκα.

1. Στο κατώτερο νοητικό ο Ανδρας, και

1. στο Ανώτερο Νοητικό (Ενόραση) η Γυναίκα.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι μέσω της διαφορετικότητας, η αρμονία (σε δύο υπερισχύει ο άνδρας, σε δύο υπερισχύει η γυναίκα) φέρει την ισορροπία.

Αυτή η εσωτερική, μυητική αρμονία είναι που λείπει στις μέρες μας η οποία, εάν υπήρχε, αντανακλώμενη στο υλικό πεδίο θα επηρέαζε κάθε εκδήλωση της ζωής του ανθρώπου-άνδρας και του ανθρώπου-γυναίκα, οι οποίοι υποφέρουν σήμερα στις μεταξύ τους σχέσεις πληρώνοντας το τίμημα της ομοιότητας και της μη ενεργειακής εναρμόνισης.

Συμπέρασμα: Και ο άνδρας και η γυναίκα οφείλουν να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά του δικού τους φύλου πρωτίστως και όχι του αντίθετου. Η υιοθέτηση χαρακτηριστικών του άλλου κάθε φορά φύλου, ακυρώνει κάθε μυητική διαδικασία. Ακόμη και οι Μυητικές οργανώσεις που προαναφέραμε οι οποίες απευθύνονται στο άφυλο μέρος της ψυχής, προϋποθέτουν προσωπική συμπεριφορά που σέβεται την ιδιαιτερότητα των φύλων για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το Τυπικό τους. Μία γυναίκα που συμπεριφέρεται ανδρικά και ένας άνδρας που συμπεριφέρεται γυναικεία δεν θα γίνει ουδέποτε δέκτης τη μυητικής ενέργειας.